رنگ انگشتی نوعی رنگ نقاشی است که هنگام نقاشی با انگشت استفاده می گردد. رنگ انگشتی معمولاً توسط بچه‌های کوچک استفاده می‌شود، اما گاهی اوقات توسط بزرگسالان برای ایجاد اثر هنری یا برای آموزش هنر به کودکان نیز استفاده می‌شود.

برای اولین بار، نقاشی با انگشت به عنوان یک ابزار آموزش هنر توسط خانم روث فیسون شاو، مربی آمریکایی، معرفی شد. او تکنیک نقاشی با انگشت را در رم، ایتالیا گسترش داد و سپس در سال 1931 اقدام به ثبت اختراع یک رنگ غیر سمی ایمن در سال 1931، نمود.

برخی از هنرمندان صرفا از دستان خود برای نقاشی با انگشت استفاده می کنند. آنها اینکار را به عنوان راهی برای انس گرفتن بیشتر با نقاشی می دانند. این سبک، که به آن “هنر بی پروا” می گویند، به عنوان زیرشاخه ای از هنر خام طبقه بندی می شود. نقاشان این تکنیک، مانند تایلر رمزی قول داده اند که هیچ گاه قلم مو را لمس نکنند. با وجودی که این هنرمندان از ابزارهای نقاشی استفاده نمی کنند، اما استفاده از دستکش های جراحی برای ایمنی در زمان استفاده از روغن های سمی رایج است. تایلر رمزی ادعا می‌کند که «رد کردن قلم‌ها به نقاش این فرصت را می‌دهد تا از منظری تازه به این هنر نزدیک شود.

نیک بنجامین از هنرمندان نقاشی با انگشت، گفته است که “ترجیح می دهم با استفاده از انگشتانم نقاشی کنم، زیرا این تکنیک منجر به پیوند واقعی بین هنرمند و اثر هنری می گردد و ترکیب پیچیده ای که ایجاد می کند با قلم مو قابل دستیابی نیست”.

هنرمند نقاشی خام، جیمی لی سودوت توضیح داد که علت اینکه با انگشتانش نقاشی می‌کرده است، این موضوع بوده که «هیچ‌وقت مثل قلم‌ها فرسوده نمی‌شدند.

رنگ انگشتی غیر سمی است و معمولا در بسته بندی های سه رنگ و شش رنگ عرضه می‌گردد.